вечер просвам душа на паркета
и разтъпквам я с дневни копита
тя масажа понася
и клета
срамежливо и плахо ме пита
колко тежка е чашата вино
дето казах, че уж е последна
а пък разсеяно и неумолимо
я доливам преди да поседна
за последната уж цигара
на терасата ледно самотна
и по традиция
стара
се чувствам тъжно
животно
душата ми всичко
понася
душата ми ме
обича
душата ми е
бирена каса
душата ми е
момиче
Няма коментари:
Публикуване на коментар